Thema van de dag: berusting.

Mijn zoon krijgt te horen dat hij 10 dagen in quarantaine moet.De angst voor de bijhorende 2 COVID-tests.De angst om ziek te worden.Eenzame dagen met mama en papa aan het werk.Dat is … wat is. Niet meer naar school.Niet meer ravotten met de vrienden.Niet meer gaan sabelschermen.Geen speeldates met zijn maten.Geen sportschoenen gaan kopen.Geen uitstap... Lees verder →

Zelfverbinding: da’s straf!

Mijn zoon vertelt me dat hij straf heeft gekregen op school. Wegens impulsief spel (lees: de ene klopt de andere op de billen en de andere slaat terug). Tuuuuuuuuuuuuuut.Kortsluiting in mijn hoofd.Straf?!! En de straf is dat hij maandag niet buiten mag spelen tijdens de speeltijd. Opnieuw tuuuuuuuuuuuuuuuut.Geknetter in mijn hoofd.Nemen ze hem echt datgene... Lees verder →

Speel-vechtende welpjes: spelen en laten spelen.

"Wat doen jullie toch allemaal?" Het ziet er zo agressief, ongeorganiseerd, doelloos, gevaarlijk uit:hun gerol en gebol, gebeuk en gebonk, getrek en geduw, ... Ze liggen achter, over, rond en op elkaar. Ze slaan, krabben, bijten, gieren, brullen en krioelen dat het een lieve lust is. Dierlijk bijna. "Wij spelen!", lachen ze. Spelen?! Ik voel... Lees verder →

Bedtijdbang.

Bang zijn. Het thema van de laatste tijd hier thuis. COVID nodigt uit... Bang zijn. Bang in bed liggen.Bang zijn om te gaan slapen, met de donkere nacht die voor je ligt, alleen in je bed.Ik ken het zó goed. Ik ben er zelf geweest.Uren.Nachten. Jaren.Alleen, in mijn bed. Mijn grootste angsten begonnen toen we... Lees verder →

Innerlijke weegschaal

Ik schrijf vanuit de auto. Op de parking aan de klimles. Mijn jongens zijn binnen. Allebei, ook de jongste. Voor het eerst terug in maanden. Wat hem gisteren nog niet lukte (zie vorige post), lukt hem vandaag wel. En wat ik gisteren niet zag of me niet herinnerde van wat Dr. Neufeld me leert, doordat... Lees verder →

Wat een mama lijden kan…

Om 17.30u zet ik mijn laptop van het werk uit. Tijd om met de kindjes te vertrekken naar de sabelschermtraining. Tijd ook voor wat me-time, want onbewust - besef ik nu - kijk ik uit naar dat anderhalf uur wachten in de auto (dat weer nodig is voor de jongste sinds ze in een andere... Lees verder →

Alles wat je aandacht geeft…

"Wat je aandacht geeft, groeit". Een klassieker in de leerpsychologie, waar de onuitgesproken hoop dan toch heel vaak is dat datgene wat je geen aandacht geeft - het gedrag dat je liever niet ziet, de woorden die je liever niet hoort, de gedachten die je lastig vindt,...- zal verkleinen en verdwijnen. Ik wil daar -... Lees verder →

2020 uitwuiven…

2020, ik wuif je uit en probeer daarbij liefdevol los te laten wat me niet meer dient. Het jarenlang opgebouwde schild rond kwetsbare gevoelens laat ik graag bij je achter. Schuldgevoelens en mag je houden, ik wil zo graag voorbij het veld van 'juist en slecht'. Paniek bij imperfectie of het maken van een fout,... Lees verder →

Site gemaakt door WordPress.com.

Omhoog ↑

Ontwerp een vergelijkbare site met WordPress.com
Aan de slag